I'll be Short! (Θα είμαι σύντομος)

Δεν θα μακρυγορήσω!  Κυρίως επειδή βαριέμαι αφόρητα.  Βαριέμαι τη βλακεία, βαριέμαι την έπαρση, βαριέμαι τους ξιπασμένους. 

Όταν ξεκίνησα να αρθρογραφώ εδώ, είχα την εντύπωση πως απευθυνόμουν σε νοήμονες.  Σκεφτόμουν ο μαύρος:  "Δεν μπορεί, λεφτά έχουν για να επενδύουν, περιουσία, πέντε δράμια θα τους κόβει."  Σταδιακά, κάνατε ό,τι πέρναγε από το χέρι σας, προκειμένου να με πείσετε πως είστε ξύλα απελέκητα.  Ο φίλος και συναγωνιστής Τάκης Μορφονιός, ο επονομαζόμενος και γκουρού των αγορών έγραψε προχθές χαρακτηριστικά:

"Υπάρχουν 3 κατηγορίες επενδυτών.

1η κατηγορία όσοι γνωρίζουν χρηματοοικονομικά ή έχουν υψηλό IQ και γνωρίζουν.

2η κατηγορία : Οι αιώνιοι βλάκες γνωστοί και ως φαφλατάδες. Τριγυρνάνε στα forums και στους καφενέδες της γειτονιάς τους και αμολάνε την μια αρλούμπα πίσω απο την άλλη και νομίζουν ότι είναι γνώστες. Αυτούς ότι και να τους πεις η μετριότητα τους και η απίστευτη βλακοσύνη ξεχειλίζει, οπότε είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να σε ακούσουν. Αυτοί θα πάρουν ΜΙΓ, ΜΑΙΚ, θα ψηφίσουν ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και κατόπιν θα την δουν ότι ο Αλέξης είναι ο σωτήρας μας. Στο τέλος θα κλαίνε και θα τους φταίει το σύστημα και όχι η κουφιοκεφάλα τους..

3η κατηγορία :Όσοι δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν. Αν και εδώ που τα λέμε όταν βάζεις τα λεφτά σου στις χρηματαγορές πρέπει να βρίσκεις και τον χρόνο!"

Κατά μία υπέροχη σύμπτωση τόσο εγώ, όσο και ο κύριος Τάκης απευθυνθήκαμε στην τρίτη κατηγορία, καθ' όσον οι πρώτοι τα κουλαντρίζουν μόνοι τους, οι δε δεύτεροι όξω απ' εδώ.

Γι αυτούς λοιπόν τους "δεν έχω και τόσο χρόνο" το σημερινό πόνημα περί των αγορών.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: 

 

 

 

Οι αγορές βρίσκονται σε μία -τουλάχιστον για τη δική μου εμπειρία- πρωτόγνωρη αφασία.  Προσοχή-προσοχή, δεν ομιλώ για την ελληνική αγορά, περιγράφω τις ανεπτυγμένες αγορές.  Σαν τον βόα που χωνεύει αμέριμνος τη λεία του, Αμερικανοί, Γερμανοί, Ιάπωνες, Αυστραλοί και λοιποί συγγενείς δείχνουν να μην ανησυχούν για τίποτα.  Ο Vix κοντά στο 12.50 με χαμηλό κάτω από 11, το διετές Bund με αρνητική απόδοση και οι Ελβετοί να απαιτούν να τους πληρώνεις επιτόκιο για να κρατάς τα φράγκα τους, πράγματα που δεν έχω δει ποτέ μου.  Θα μπορούσε να είναι η νέα τάξη πραγμάτων, αλλά δεν με πείθει.  Ούτε τα σχεδόν 200 δισ. δολάρια κεφαλαιοποίησης της Facebook με πείθουν, ούτε τα 6 αδιάλειπτα έτη ανόδου του 500άρη, ούτε τα Τιριτλί-τιριτλό που ανακοίνωσε η ECB.

 

Υπερβολική χαλαρότης ρε παιδιά!

 

Το οποίο ερμηνεύω ως εξής:

 

Καμμένοι σόρτηδες, execs, golden boys και παρόμοιοι δεν έχουν κανένα λόγο να βγουν από θέσεις που δίνουν μόνο κέρδη.  Σαν να έχεις μια προθεσμιακή που σου δίνει 5% βρέξει χιονίσει.  Πάς να την χαλάσεις;  Όλοι λοιπόν αυτοί που παίζουν τα bonus τους και τη φήμη τους για 0.1% διαφορά στο μήνα απόδοση δεν θα κουνήσουν από τα long τους, παρά μόνο εάν είναι μεγάλη ανάγκη, ή αναγκαστούν να το κάνουν.  Θέματα όπως το Ισλαμικό κράτος,  ρώσσικες πυρηνικές δοκιμές πυραύλων, η Ηezbollah, τους αφήνουν, ή παριστάνουν πως τους αφήνουν παγερά αδιάφορους.  Όπως ακριβώς οι προικισμένοι χαρτοπαίκτες, έτσι και οι fund manager, μπλοφάρουν πως έχουν φλος, ενώ στο χέρι τους κρατούν δυό επτάρια.  Και ως τώρα όλος ο υπόλοιπος πλανήτης έχει πάει πάσο.  Αυτό όμως δεν μπορεί να κρατήσει επ' άπειρον.

 

Οι λόγοι που οδήγησαν στη Γαλλική Επανάσταση του 1789,  δεν εμφανίστηκαν ως δια μαγείας το 1789.  Υπήρχαν ήδη δεκαετίες πριν.  Και παρ' όλα αυτά ο ίδιος ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' έγραφε στο ημερολόγιο του, στις 14 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς:  "Σήμερα στο κυνήγι έπιασα μόνο δυό λαγούς.  Κατά τα λοιπά, τίποτα το σπουδαίο."  Στις 21/1/1793 ο ίδιος απαγχονίστηκε στη γκιλοτίνα. 

 

Αυτό που με εκκπλήσσει περισσότερο είναι πως ακόμη και οι κορυφαίοι managers όταν καλούνται σε συνεντεύξεις, μιλούν για τάσεις, ταλαντωτές και γραμμές, αλλά ποτέ για κέρδη, μπικικίνια, μερίσματα.  Λες και τα επίπεδα των δεικτών δεν τα διαμορφώνουν τα κέρδη των επιχειρήσεων που απαρτίζουν αυτούς τους δείκτες, αλλά οι ομιχλώδεις, σχεδόν αστρολογικές ερμηνείες των γραμμών. 

 

Αυτό που επίσης παρατηρώ είναι πόσο ηλίθιοι έχουν γίνει πλέον οι αναλυτές από αυτή την υπερβολική "δεν συμβαίνει τίποτα το κακό εδώ και χρόνια στις αγορές, άρα είμαστε οκ" πεποίθηση.  "Να δες εδώ το γράφημα, εδώ η στήριξη, θα μπούμε να αγοράσουμε",  "να κοίτα που ο ΦΡΛΚ έπεσε 10% σε τρεις συνεδριάσεις, παιχνιδάκια κάνουν."  Να Λόλα, να ένα μήλο!  Αυτές είναι κινήσεις ξεφορτώματος, όπως και σε άλλα χαρτιά προ ημερών, κι εσύ τώρα έρχεσαι και μου γράφεις για χιλιοπεντακοσάρια δείκτου.  Θα σε αποκαλούσα βλάκα αλλά κι αυτό θα είναι λίγο.  Αν είσαι αναλυτής και σκέφτεσαι έτσι, δεν είσαι απλώς ηλίθιος, είσαι δημόσιος κίνδυνος.

 

Επιστρέφοντας λοιπόν στην κατηγοριοποίηση του τιτανοτεράστιου Τάκαρου, εσύ της κατηγορίας τρία, επειδή όταν θα γίνει το κακό θα είσαι με τον μικρό στο Tae Kwon Do και δεν θα πάρεις γραμμή, βγάζε ζγα-ζγα το χρήμα και περίμενε.  Μέχρι πότε;  Θα σε ειδοποιήσουμε. 

 

Και που'σαι...  Μακριά από τους "ειδήμονες" "αναλυτές" και "ξερόλες".  Δεν βρέθηκαν στο δρόμο σου για να σε βοηθήσουν.  Βρέθηκαν για να σε μαδήσουν.

 

Ένα ωραίο ρητό που το έχω υπαγορεύσει και ως ήχο κλήσης λέγει:

 

"Όταν ένας με πείρα συναντά κάποιον με λεφτά

σύντομα αυτός που έχει την πείρα θα έχει λεφτά

κι εκείνος με τα λεφτά θα έχει αποκτήσει πείρα."

 

Γι αυτό πρόσεχε σου λέω!



Πεπατημένη

Ποτέ μου δεν ισχυρίστηκα πως κατέχω σπουδαίες νοητικές ικανότητες, ιδιαίτερη ικανότητα ανάλυσης, αξιοθαύμαστη κριτική σκέψη.  Η μνήμη μου δεν είναι αξιοζήλευτη και η παρατηρητικότητα μου μάλλον μέτρια, η δε υπομονή μου μακράν απέχει από Ιώβεια.  Παρασύρομαι από την απληστεία και το φόβο όπως όλοι, πλανώμαι από τα τερτίπια των τυχαίων περιπάτων και τα παιχνίδια των insider όπως όλοι, οργίζομαι με τις αγορές όπως όλοι. 

 

Όταν σκέφτομαι μια κίνηση, το πιθανότερο είναι πως το επόμενο πρωί άλλοι πενήντα θα είναι στημένοι στις ίδιες τιμές.  Όταν κλείνει η αγορά και αισθανθώ φόβο, νωρίς-νωρίς πριν το άνοιγμα θα έχω βάλει τις εντολές μου.  Δεν θα γίνουν ποτέ γιατί θα έχουμε ανοίξει με gap κάτω.  Η στιγμή που μια κόντρα κίνηση με εξοργίσει τόσο πολύ που θα αναγκαστώ να κλείσω τη θέση σιχτιρίζοντας θα είναι στη χειρότερη τιμή της ημέρας.  Παλιότερα αισθανόμουν άτυχος, σήμερα όμως γνωρίζω:  Είμαι "ο μέσος άνθρωπος."  Και από την ώρα που συνειδητοποίησα πόσο συνηθισμένα ενεργώ, διοχετεύω όλη μου την ενέργεια στο να σκέφτομαι ανορθόδοξα. 
 

 

 

Διακοπές το δεκαπενταύγουστο, σουπερμάρκετ Σάββατο πρωί,  βουτιές τις Κυριακές, στάθμευση έξω από τον κινηματογράφο,  καφές στην πλατεία την Κυριακή και εστιατόρια το Σαββατόβραδο, εγγυημένη συνταγή για στριμωξίδι, κακή εξυπηρέτηση, χάσιμο χρόνου, ταλαιπωρία.  Κάθε φορά που είχα ραντεβού έξω από κάποιο κέντρο για διασκέδαση, καθόμουν και παρατηρούσα πως έψαχναν οι εξοδούχοι για θέση παρκαρίσματος.  Η πλειοψηφία έφθανε στο κέντρο και έπειτα αναζητούσε χώρο για το αυτοκίνητο.  Αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν περισσότερες κενές θέσεις πριν το κέντρο παρά μετά από αυτό.  Επίσης, αν αυτό βρισκοταν σε λεωφόρο, πάντοτε υπήρχε αυξημένη πιθανότητα να βρεθεί θέση στο αντίθετο ρεύμα παρά στην πλευρά του κέντρου.  Επιπλέον, σχεδόν πάντοτε βρισκόταν η βέλτιστη απόσταση που θα μπορούσε να βρεθεί κενή θέση΄ ήταν στα τρία οικοδομικά τετράγωνα, μια απόσταση που μια γυναίκα με ψηλοτάκουνα θα δυσκολευόταν να διανύσει -πάντα πριν το κέντρο όμως- φαντάζομαι τη γκρίνια:  "Τι, εδώ θα το βάλεις;  Πώς θα περπατήσω;"  κάτι που ασφαλώς δεν θα μπορούσε να συμβεί αφού το ζευγάρι θα είχε προσπεράσει το κέντρο και αποκαμωμένο θα άφηνε το όχημα με συγκατάβαση στην πρώτη διαθέσιμη θέση, ύστερα από δέκα λεπτά άσκοπης αναζήτησης.

Στις αγορές τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά, ανακαλώ στη μνήμη μου, παίκτες να καταριόνται την τύχη τους τη μαύρη, γιατί αγόρασαν στο ψηλότερο, ή πούλησαν στο χαμηλότερο, γιατί στην άνοδο βρέθηκαν χωρίς χαρτί και με φουλ μάρτζιν στην πτώση.    Βρέθηκα μάρτυρας σε μεγάλη οδύνη γιατί η μαντεψιά που τους βγήκε εκτελέστηκε μόνο στο 20% καμιά εκατοστή κομμάτια, ενώ εκείνη που πήγε άπατη έγινε όλη, δεκάδες χιλιάδες.  Προφανέστατα δεν υπάρχει κάτι το μεταφυσικό, είμαστε φυσιολογικότατοι άνθρωποι, ενεργούμε όλοι με βάση τις ίδιες πληροφορίες με αναμενόμενο τρόπο και επίσης αναμενόμενα, κάνουμε όλοι ανεξαιρέτως μια τρύπα στο νερό.  Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, γιατί τότε δεν θα ήταν χρηματιστήριο θα ήταν σημαδεμένη τράπουλα.  Κι επειδή εσείς κι εγώ και οι περισσότεροι είμαστε προβλέψιμοι, ο μόνος τρόπος να ξεφύγουμε από τη μοίρα μας είναι η ανορθόδοξη σκέψη.

Με τον όρο "ανορθόδοξη σκέψη" βέβαια, δεν υπαινίσσομαι πως οφείλουμε να τα βλέπουμε όλα ανάποδα, εκείνο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι το "πως θα σκεφτούν όλοι οι άνθρωποι αύριο αν η πληροφορία θα είναι η τάδε".  Ή ας πούμε το "ποια είναι η μέγιστη ζημιά που πέρα από αυτήν κάποιος παύει να σκέφτεται λογικά;"  Αυτό το τελευταίο λειτουργεί και αντίστροφα ως "ποιο είναι το μέγιστο ποσοστό κέρδους, πέρα από το οποίο ο παίκτης σταματά να λειτουργεί το μυαλό του, νομίζοντας πως είναι ο νέος Μίδας;"

Με αυτήν την έννοια δεν υπάρχει τίποτα το πιότερο βλακώδες από την συνηθισμένη τεχνική ανάλυση.  Κάθεται ο τραβογραμμιάς και περιμένει να του δώσει σήμα ο ταλαντωτής του, να του δείξει το σύστημά του που να μπει και που να βγει, καμιά φορά περιμένει και την επιβεβαίωση, κι όταν την τρίτη, πέμπτη ή έβδομη ημέρα είναι έτοιμος να ενεργήσει είναι πλέον αργά.  Όλοι πιπιλούν το "ακολούθα την τάση",  αγνοώντας επειδικτικά όλους όσους δημιουργούν αυτήν την τάση.  Εκείνους που με κρύα καρδιά κατακρεουργούνται στους πυθμένες, ή αποχωρούν στη μέση του πάρτυ με το χαρτοφυλάκιο πλήρες μετρητών, χαζεύοντας τους υπόλοιπους που διασκεδάζουν.

Επιτυχία στις αγορές σημαίνει τιμή στόχος, πλάνο τοποθετήσεων και όλα αυτά γραμμένα εξαρχής εν ψυχρώ.  Αν θέλεις να αγοράσεις το αγαπημένο σου χαρτί στα 4€ και είναι 5.50€ και δεδομένου πως δεν είσαι κανένας ηλίθιος πρέπει να φτιάξεις ένα σενάριο το οποίο θα το τοποθετήσει στην τιμή που το θέλεις.  Αν δεν μπορείς να φανταστείς κάποιο, τράβα και αγόρασε market.  Αν όμως μπορείς να φανταστείς μια κατάσταση όπου η τιμή σου θα είναι 30% κάτω σχετικά σύντομα, κι αυτό βέβαια δεν θα οφείλεται σε επιδείνωση κερδοφορίας, τότε αποφάσισε τώρα, σήμερα, το τι θα κάνεις.  Το βέβαιο είναι πως όταν η τιμή σου θα είναι εκεί που τη θέλεις, θα δείχνει δικαιολογημένη βάση των συνθηκών του τότε, ας πούμε ο Αλέξης θα πηγαίνει για πρόεδρος της δημοκρατίας, το Donetsk θα είναι βομβαρδισμένο, έμπολα θα έχει σκοτώσει τον υπουργό οικονομικών της Τουρκίας...

Είπαμε, είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, όχι ανεγκέφαλοι που παίζουμε μονόπολη.  Κι επειδή κι εσένα για συνηθισμένο σε κόβω τότε δεν θα έχεις τα κότσια να κάνεις αυτό που με απόλυτη φυσικότητα θέλεις να κάνεις τώρα.  Αυτό σημαίνει "ανορθόδοξη σκέψη".  Ανορθόδοξη με βάση τα δεδομένα που θα έχουν διαμορφωθεί τότε, όχι με τα σημερινά.  Αν θησαυρίζεις ράβδους χρυσού για να τις μοσχοπουλήσεις όταν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ (λέμε τώρα και καμιά μαλακία να περνά η ώρα), εννοείται  πως πρέπει να είσαι διατεθειμένος να τον αποχωριστείς τη στιγμή της κρίσης και πίστεψέ με εκείνη την απόφραδα ώρα το τελευταίο που θα θέλεις ή που θα σκέφτεσαι να κάνεις θα είναι να πουλήσεις τον χρυσό σου.  Εκείνη την ώρα θα φαντάζει ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ, αλλά μόνο εκείνη τη στιγμή, ούτε σήμερα, ούτε μετά το γεγονός που θα διηγείσαι στα εγγόνια σου πως έβγαλες το πρώτο σου εκατομμύριο.

Μια αρχαία ισλανδική σάγκα μιλάει για το λόφο των ευχών όπου αφού ξεκινήσεις από κάποιον συγκεκριμένο τάφο, σκέφτεσαι τρεις ευχές και με καθαρό νου ανεβαίνεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω και δίχως να μιλήσεις σε κανέναν.  Ο λόφος είναι προικισμένος με τη δύναμη να σου πραγματοποιήσει τις ευχές κι αυτό το πιστεύουν ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι.  Όταν μου διηγήθηκαν την ιστορία, ρώτησα τον άνθρωπο που μου την είπε αν οι δικές του ευχές πραγματοποιήθηκαν.  "Βεβαίως", μου αποκρίθηκε, "αν και ήμουν μόλις 8 ετών τότε που ανέβηκα, ευχήθηκα να αποκτήσω ένα ποδήλατο και τέτοια παιδιάστικα, αν μπορούσα να το ξανακάνω τώρα, ξέρω πολύ καλά τι να ζητήσω, θα ευχηθώ για πράγματα που έχουν ουσία."  Πέρα από το λόφο των ευχών, η αγορά πραγματοποιεί κι αυτή ευχές, για καλύτερη ζωή, ομορφότερη συμβία, ανετότερα στερνά, απολαύσεις.  Αν θέλεις οι ευχές σου αυτές να πραγματοποιηθούν, σκέψου πολύ καλά πως θα τις διατυπώσεις.  Γιατί ο τρόπος που θα διατυπώσεις το πλάνο σου σήμερα, είναι ο τρόπος που θα ενεργήσεις αύριο.